Blockchain-mijnnetwerken zijn vaak het slachtoffer van hun succes. De twee hedendaagse realiteiten die het mijnlandschap afbakenen en ervoor zorgen dat blockchains niet voldoen aan wat ze beloven, zijn 1) de voortdurende technologische wapenwedloop gedreven door inherente competitieve hebzucht; en 2) de stijgende energiekosten die gepaard gaan met proof-of-work (PoW) mining. Blockchains die zijn gebaseerd op de PoW-consensus zijn zeer ongelijk geworden en steeds meer gecentraliseerd in termen van hun hash-snelheid. Deze concentratie van mijnkracht in steeds minder handen is een aanval op de fundamentele vereiste voor distributie en decentralisatie die blockchains bezitten.
Bovendien heeft de motivatie om mijnbouwkracht op te voeren een domino-effect in termen van op hol geslagen energiekosten, die het potentieel hebben om onherroepelijke schade aan het milieu te veroorzaken, zoals de kern van de Chinese Bitcoin (BTC) mijnbouwsaga is geweest. Om een duurzame toekomst voor blockchain en cryptocurrencies te garanderen, moet de hash-snelheid eerlijker worden verdeeld, zodat de belangrijkste componenten van distributie en decentralisatie intact blijven. Dit vereist een herinterpretatie van het mijnbouwproces zoals we dat kennen en vereist een herstructurering van PoW-systemen.
Onze beste handelsrobots
Verwant:Groene Bitcoin: de impact en het belang van energieverbruik voor PoW
De nadelige gevolgen van hercentralisatie van mijnbouw
Voordat we uitpakken hoe een dergelijke oplossing eruit kan zien, is het de moeite waard om de omvang van de problemen te benadrukken. De PoW-consensus was en is nog steeds essentieel voor de blijvende populariteit, het succes en de betrouwbaarheid van Bitcoin. Het meest opvallende is dat PoW een oplossing biedt voor het bekende probleem van de Byzantijnse generaals op het gebied van wiskunde en informatica, door middel van een stimulerende opzet en voortdurende inzet van middelen die het onhaalbaar maken voor een kwaadwillende partij om zich te bemoeien met eerlijke consensus.
Distributie en decentralisatie blijven de cruciale aspecten bij het oplossen van het dilemma waarbij partijen overeenstemming moeten bereiken over één enkele strategie om volledige mislukking te voorkomen, door een brede consensus over "de boodschap" mogelijk te maken en het risico te elimineren dat ontstaat als sommige van de betrokken partijen corrupt of onbetrouwbaar zijn. Maar hoe meer gecentraliseerd en gedomineerd door een klein aantal entiteiten een blockchain-netwerk wordt, hoe minder het consensusprotocol kan fungeren als een oplossing voor dit probleem. De opkomst van enorme ASIC-farms stelt een handvol krachtige spelers in staat controle uit te oefenen over de blockchain-infrastructuur, waardoor het vermogen ervan om gedistribueerd en gedecentraliseerd te blijven - en uiteindelijk onbetrouwbaar - wordt bedreigd.
Deze "late-stage" kwestie van de PoW-consensus ontstaat door hoe miners worden gestimuleerd door middel van concurrentie voor de blokbeloning. Hoewel het een essentieel onderdeel is van de speltheoretische structuur om het netwerk veilig te houden, zorgt deze alles-of-niets race naar de top ook voor serieuze problemen. Het geeft met name aanleiding tot het allegorische 'vals spelende atleetprobleem', dat beschrijft hoe wanneer de beloning voor een race veel waard is, deelnemers zo ongeveer alles zullen doen om te winnen, inclusief valsspelen. Stel je een groep atleten voor aan de startlijn van de eerste van een reeks races, waarbij elk zal proberen als eerste over de finish te komen en een prijs te winnen.
Er is een zekere mate van geluk bij het winnen van elke race (het is niet alleen de snelste die zegeviert), maar de kans om te winnen neemt toe met de snelheid van de atleet. Valsspelen wordt in dit geval gedefinieerd als het verkrijgen van een aanzienlijk voordeel ten opzichte van de andere lopers door het gebruik van technologie en/of samenspanning, zodat de winnaar van elke race niet voldoende willekeurig is om een oplossing te bieden voor het probleem van de Byzantijnse generaals ( namelijk verdeelde consensus door middel van een voldoende willekeurig verdeelde inzet van middelen).
Het is in dezelfde geest dat de PoW-race leidt tot de ontwikkeling van steeds meer energieverslindende machines en grotere mijnbouwbedrijven, waardoor de decentralisatie en distributie van het netwerk wordt verminderd en wordt voorkomen dat de inzet van middelen fungeert als een middel voor betrouwbare verificatie. Bovendien drijft het het algehele energieverbruik van het netwerk op, mogelijk tot een punt waarop het het milieu negatief kan beïnvloeden als het niet wordt gecontroleerd.
Verwant:Succes meten: compensatie van crypto-koolstofemissies nodig voor adoptie?
Het protocol voor blockchain-mijnnetwerken in evenwicht brengen
Om een oplossing te ontwikkelen voor het probleem van valsspelende atleten, is het noodzakelijk om te beginnen met het besef dat het niet de totale hash-snelheid van een blockchain-netwerk is dat het beveiliging geeft; het is eerder hoe die hash-snelheid wordt verdeeld. Daartoe zoekt men een oplossing waarbij herverdeling van hash-snelheid een fundamenteel kenmerk van het protocol is (in plaats van te worden overgelaten aan de politiek of gecentraliseerde commissies - hoe goed bedoeld ook).
Het is mogelijk om de kansen op het winnen van "de race" in evenwicht te brengen door een handicap toe te passen op lopers die aanzienlijk sneller zijn en een voorsprong te geven aan lopers die aanzienlijk langzamer zijn. In een blockchain-netwerk kan dit worden geïmplementeerd via een peer-to-peer, thermodynamisch-achtig balanceringsproces dat de individuele hash-moeilijkheid voor miners soepel en verifieerbaar aanpast. Hierdoor kan het netwerk in de richting van een evenwicht in de effectieve hash-snelheid bewegen en worden de ergste excessen van centralisatie van mijnbouwkracht op het netwerk omzeild, terwijl het autonoom blijft werken zonder vertrouwde tussenkomst van derden.
Er zijn momenteel enorm veel implementaties van blockchain-technologie, waarvan de meeste een of andere vorm van economische of monetaire waarde bezitten en een onderliggende technologie gebruiken die erop gericht is de veiligheid en efficiëntie van het netwerk zo goed mogelijk te waarborgen. Een algoritmisch balanceringsprotocol, dat het netwerk dichter bij een homogene distributie duwt (hoewel niet helemaal - een volledig "plat" netwerk zou zijn eigen economische en veiligheidsproblemen met zich meebrengen), kan echter de optimale balans tussen de distributie en economische stimulansen bereiken. Dit kan monopolistische mijnbouwpraktijken aanzienlijk verminderen en tegelijkertijd de ecologische voetafdruk van het netwerk tot een minimum beperken door de voortdurende toename van verwerkingskracht door dure technologieën en de bouw van grote ASIC-boerderijen te ontmoedigen.
Een groenere, eerlijkere en veiligere toekomst
De problemen die worden veroorzaakt door de wijdverbreide hercentralisatie van mijnbouw die we tegenwoordig vaak zien, vormen een belangrijke uitdaging voor de PoW-consensus, maar ze zouden niet het einde moeten betekenen. PoW kwam naar voren als revolutionaire technologische innovatie en loste een al lang bestaand wiskundig en computerwetenschappelijk probleem op dat de weg vrijmaakte voor het succes van Bitcoin en vele andere cryptocurrencies, terwijl het een geheel nieuw middel voor economische uitwisseling beloofde. Het gevaar bestaat dat we de transformerende kracht van PoW niet volledig zullen verkennen als we het te haastig terzijde schuiven.
Verwant:Staking eet proof-of-work voor het ontbijt - Dit is waarom
Er zijn hier overeenkomsten met de verkenning van economische systemen door de mensheid. Het kapitalisme is een van de grootste, meest vooruitstrevende systemen die ooit in de menselijke geschiedenis zijn ontwikkeld - verbetering van innovatie, levensduur, kansen en kwaliteit van leven voor miljarden mensen. Als het echter niet wordt gecontroleerd, kan het ongekende rijkdom en ongelijkheid veroorzaken en ons mogelijk zelfs op de rand van een klimaatcatastrofe brengen. In plaats van het volledig op te geven, proberen samenlevingen doorgaans de voor- en nadelen van dit systeem in evenwicht te brengen - een vorm van getemperd kapitalisme te creëren waarin hebzucht en monopolistische inspanningen niet volledig mogen domineren, zodat een meer verantwoordelijke, functionerende , kan een eerlijkere samenleving ontstaan en bloeien. Dit is grotendeels wat samenlevingen hebben geprobeerd te implementeren (met wisselend succes) in de vorm van herverdeling van rijkdom door bijvoorbeeld belastingen, antimonopoliewetten, enz.
Evenzo is de PoW-consensus een revolutionaire uitvinding, maar moet worden getemperd om de ergste uitwassen van hebzucht binnen het systeem te beteugelen. Gezamenlijk hebben we een kans - en de verantwoordelijkheid - om het PoW-consensusprotocol meer af te stemmen op de behoeften van de samenleving en op het oorspronkelijke doel door monopolistische tendensen te verminderen en hercentralisatie van cryptomining te voorkomen. Simpel gezegd, in plaats van het wiel opnieuw uit te vinden (poW opgeven ten gunste van risicovolle alternatieven), is er een manier nodig om het wiel effectiever te gebruiken om een machine te bouwen die de wereld verbindt en verandert.
Dit artikel bevat geen beleggingsadviezen of aanbevelingen. Elke investerings- en handelsbeweging brengt risico's met zich mee, en lezers moeten hun onderzoek doen bij het nemen van een beslissing.
De meningen, gedachten en meningen die hier worden geuit, zijn de enige van de auteur en weerspiegelen of vertegenwoordigen niet noodzakelijk de meningen en meningen van CoinTelegraph.
