Het internet gonst van recente ontwikkelingen in gedecentraliseerde financiering, of DeFi - slimme contracten zijn heter dan ooit. Je zou kunnen denken dat je de kroningsceremonie hebt gemist, maar slimme contracten worden eigenlijk maar in een klein hoekje van de cryptowereld gebruikt, zij het in een hoek die miljarden dollars waard is. Het is een veelbelovend concept dat in de zakenwereld op grote schaal ongebruikt is gebleven.
Ondanks de krantenkoppen en ondanks crypto-cloisting, worden slimme contracten niet overhyped. De mogelijkheid om veilige en complexe zakelijke transacties uit te voeren, is een barrière die veel mensen volledig buiten bedrijf houdt. Bovendien zou elk groot bedrijf ter wereld een zinvolle kans grijpen om kosten te besparen, vanwege de eindeloze juridische kosten die bij zakelijke transacties komen kijken. Hoewel vervelend en duur, moeten onbekende zakenpartners een gevoel van vertrouwen tussen elkaar ontwikkelen om de uitvoering van contractwerk te garanderen. Slimme contracten kunnen dit proces stroomlijnen en de kosten voor iedereen verlagen.
Onze beste handelsrobots
Hoewel dit allemaal waar en opwindend is, worden slimme contracten bijna alleen gebruikt in de wereld van cryptocurrencies. Hoewel er miljarden dollars door slimme contracten stromen, blijven ze opgesloten in deze speculatieve wereld van cryptohandel. Wat zijn slimme contracten en wat is er nodig om van deze transformatieve beloften een populair proces te maken?
Wat maakt een contract slim?
Er is niets inherent slim aan slimme contracten. Net als SpaceX en Chumbawamba hebben slimme contracten een slechte naam. De eenvoudigste manier om slimme contracten te begrijpen, is door ze te beschouwen als computerprogramma's. Zoals bij elk contract, brengen deze programma's twee of meer partijen samen in een bindende overeenkomst. Terwijl normale contractovereenkomsten papierintensief zijn (zelfs digitaal), sterk afhankelijk zijn van legaal taalgebruik en traag tot consensus komen, zijn slimme contracten relatief licht, snel en flexibel.
Slimme contracten zijn natuurlijke uitwassen van blockchains en gerelateerde gedistribueerde grootboektechnologieën of DLT's. Vanwege de transparantie en onveranderlijke aard van DLT's, brengen slimme contracten partijen bij elkaar door middel van veiligheid en vertrouwen. Vóór blockchains was het idee van digitale contracten ondenkbaar, omdat elke partij geen manier zou hebben om digitaal vertrouwen en veiligheid te garanderen.
De juridische expertise en zorgvuldige afweging die nodig zijn voor contractwerk worden vervangen door code en automatisering in slimme contracten. Zodra twee of meer partijen een smart contract aangaan, wordt het contract automatisch opgeslagen onder ideale, veilige voorwaarden. Dit helpt bedrijven tijd en geld te besparen, terwijl ze zich ook openen voor meer kansen. Dus, wat is de vertraging? Waarom zijn slimme contracten niet meer mainstream?
Dat gaat je kosten
Omdat de meeste slimme contracten op blockchains zijn gebouwd, vereist elke transactie een vergoeding om het blok te valideren en in de DLT in te schrijven. De reden voor de vergoeding is dat blockchains afhankelijk zijn van mijnwerkers om het betrokken computerwerk uit te voeren door nieuwe blokken aan het netwerk toe te voegen. Geen kosten betekent geen stimulans voor mijnwerkers, en dit zou geen nieuwe transacties opleveren. Blockchains hebben dus vergoedingen, maar wat erger is, is dat de vergoedingen volatiel zijn en fluctueren op basis van netwerkverkeer en valutawaarderingen.
Verwant:Gevoeligheid is de enige manier om blockchain-acceptatie mogelijk te maken
Als u een bedrijfseigenaar bent die erover denkt om delen van uw bedrijf te verplaatsen naar een smart contract met blockchain-ondersteuning, kunnen problemen met vergoedingen een grote kopzorg worden. Als u een persoon bent die blockchains wil gebruiken om uzelf te beschermen in een zakelijke overeenkomst, zijn de kosten voor slimme contracten mogelijk te duur om te overwegen. Een zero-fee-structuur zou ideaal zijn, maar de vergoedingen moeten transparant en stabiel zijn, zodat mensen slimme contracten binnen hun budget kunnen passen.
Het meest gebruikte slimme contractplatform ter wereld, Ethereum, wordt duurder naarmate het populairder wordt. Dit is het tegenovergestelde van hoe een bedrijf hoort te functioneren, en een duidelijk teken dat er iets fundamenteel mis is met het slimme contractontwerp.
Vast in de silo
E-mail is een geweldige tool die de manier waarop mensen zaken doen heeft veranderd. Stel je echter voor dat e-mail alleen mogelijk was tussen gebruikers van dezelfde service. Als dat het geval was, zouden we enkele beperkte e-mailoperaties kunnen zien binnen grotere kantoren, maar zeker niet in de mainstream.
Slimme contracten hebben deze interoperabiliteit momenteel niet. Dit betekent dat als een bedrijf een smart contract wil aangaan met een ander bedrijf, beide bedrijven met dezelfde cryptocurrency moeten werken. Dit kan leiden tot beperkte interacties tussen nauw op elkaar afgestemde zakenpartners, maar de scheiding van verschillende protocollen in geïsoleerde silo's zal nooit op grote schaal worden toegepast.
Het is niet redelijk om van een groot bedrijf te verwachten dat het zich committeert aan één cryptocurrency, vooral gezien de mate van volatiliteit in crypto. Helaas is bijna elk smart contract-protocol tegenwoordig nauw verbonden met de bovenliggende blockchain, en het is geen gemakkelijke taak om deze verschillende protocollen met elkaar te laten samenwerken.
Wie heeft hier de leiding?
De bovengenoemde problemen van lagere of niet-bestaande vergoedingen en van interoperabiliteit kunnen vanuit de cryptogemeenschap worden opgelost door ontwikkelaars die naar een gemeenschappelijk doel streven. Er spelen echter nog andere kwesties, zoals de milieu-impact van mijnbouw, vertraging bij het uitvoeren van transacties op een DLT, privacyprotocollen op openbare grootboeken en het "orakel" -probleem om externe gegevens in de DLT-omgeving te brengen.
Een groter probleem dat in een heel andere categorie thuishoort, is de juridische jurisdictie, die intern niet kan worden opgelost. In conventioneel of huidig contractenrecht wordt altijd een jurisdictie vastgesteld binnen de voorwaarden van het contract. Er zijn hele takken van internationaal en ondernemingsrecht die de verantwoordingsplicht en de gevolgen regelen als en wanneer de zaken naar het zuiden gaan.
Slimme contracten vertegenwoordigen een unieke ontwikkeling voor het hele concept van jurisdictie. Juridisch opereren cryptocurrencies in een soort nieuw rijk van soevereiniteit. Een overeenkomst die leeft in een gedecentraliseerd, wereldwijd netwerk van computers, die werkt met een valuta die van geen enkele overheid is, en die wordt uitgevoerd door een open-source computercode, is een moeilijk te ‘plaatsen’ entiteit. Dit is een belangrijke reden waarom crypto grotendeels ongereguleerd blijft - wat veel mensen het nieuwe 'Wilde Westen' noemen. Als u een slim contract heeft en de andere partij onrecht aandoet, welke rechtbank zal uw claim dan behandelen?
De oplossingen voor deze problemen zullen komen naarmate DLT's groeien en meer vermogen krijgen. Het is aan regeringen en andere regelgevende instanties om gemeenschappelijke wettelijke kaders op te bouwen die geschikt zijn voor slimme contracten en andere DLT-transacties. Tegelijkertijd zullen deze nieuwe technologieën nooit de vereiste geloofwaardigheid en acceptatie bereiken als crypto-ontwikkelaars zich blijven gedragen als de goudzoekers in het 19e-eeuwse Californië. Het is belangrijk dat de gemeenschap op de lange termijn blijft nadenken en zich opbouwt voor massale acceptatie, in plaats van ellebogen te gooien in deze waanzinnige geldgreep.
De meningen, gedachten en meningen die hier worden geuit, zijn de enige van de auteur en weerspiegelen of vertegenwoordigen niet noodzakelijk de meningen en meningen van CoinTelegraph.
