Op 27 januari stuurde een groep van acht Amerikaanse wetgevers, onder leiding van senator Elizabeth Warren, brieven naar 's werelds zes grootste Bitcoin-mijnbouwbedrijven, waarin ze eisten de gedetailleerde gegevens over hun elektriciteitsverbruik te onthullen. Dit is niet de eerste keer dat senator Warren deze informatie opvraagt bij een mijnbouwoperatie - vorige maand werd een soortgelijke brief gestuurd naar Greenidge Generation, die een aardgascentrale gebruikt om zijn faciliteit van stroom te voorzien.
Deze bewegingen benadrukken de toenemende regeldruk op cryptomining-bedrijven in de Verenigde Staten. Maar, zoals de hoorzitting van het congres van vorige week aantoonde, zou de groeiende controle een kans kunnen blijken om de ontwikkeling van de mijnbouwsector af te stemmen op de bredere politieke drang naar schone energie. Hier zijn enkele van de belangrijkste thema's rond cryptomining die de aandacht van de wetgevers hebben getrokken en die waarschijnlijk het intensiverende beleidsgesprek zullen informeren.
Onze beste handelsrobots
Totaal energieverbruik
Een hoeksteen van elke milieukritiek op Bitcoin en crypto in het algemeen, de vraag hoeveel energie cryptocurrency-mining verbruikt, was naar verwachting prominent aanwezig tijdens de hoorzitting. In een artikel uit 2018, gepubliceerd in het prestigieuze tijdschrift Nature, voorspelde een groep onderzoekers dat de groei van Bitcoin de wereldwijde uitstoot in minder dan drie decennia in zijn eentje boven de 2 graden Celsius zou kunnen duwen - niet een goed idee gezien de verklaarde missie van de internationale gemeenschap om de temperatuurstijging van de planeet te voorkomen van precies dezelfde omvang.
Cambridge University Bitcoin Electricity Consumption Index zette de toon voor het vergelijken van het jaarlijkse Bitcoin-gedreven verbruik met de niveaus van verschillende landen - en voorlopig verbruikt de populairste cryptocurrency met zijn 131,1 TWh per jaar meer energie dan Oekraïne (124,5 TWh) of Noorwegen (124,3). ), volgens deze bron. De huidige schatting van de jaarlijkse energievoetafdruk van Ethereum door Digiconimist bedraagt ongeveer 73,19 TWh.
Geen van de meest geciteerde schattingen staat buiten kijf, zoals het recente factcheckrapport van Bitcoin Policy Institute (BPI) suggereert. Het citeerde drie afzonderlijke artikelen uit het peer-reviewed tijdschrift Nature Climate Change, waarvan er één het 2 graden-argument ontkrachtte als "fundamenteel gebrekkig" en de methodologie ervan bekritiseerde.
Voorstanders van crypto vergelijken het energieverbruik van Bitcoin liever niet met landen, maar met andere industrieën - in dat geval is volgens het BPI-rapport BTC's 0,27% van het wereldwijde energieverbruik minder dan dat van goudwinning, hoewel de Cambridge Index de twee gelijk stelt .
Fossielen versus hernieuwbare energie
In de context van de steeds toenemende politieke druk op het energieverbruik, wordt het zoeken naar een kader voor duurzame energie cruciaal voor elke industrie die wil floreren in het digitale tijdperk.
De critici van de crypto-mijnindustrie hebben onlangs verschillende gevallen van mijnbouwactiviteiten naar voren gebracht die de bestaande fossiele energiecentrales opnieuw opstarten. De auteurs van de brief die zo'n 70 NGO's naar het Congres hadden gestuurd voorafgaand aan de hoorzitting over cryptomining, vestigden de aandacht van de wetgevers op verschillende van dergelijke gevallen, zoals de herlancering van kolenafvalfabrieken in Pennsylvania door Stronghold Digital Mining en de samenwerking tussen Marathon Digital en kolenmijnen. gestookte centrales in Montana.
Er zijn ook aanwijzingen dat dit niet de enige Amerikaanse bedrijven zijn die de oude 'vuile energie'-fabrieken opkopen om hun mijnbouwactiviteiten te voeden - het patroon wordt waargenomen van Texas tot Missouri. Tijdens de hoorzitting van het congres was het Steve Wright, een voormalig algemeen directeur van Chelan County in het openbare nutsbedrijfsdistrict van Washington, die uitgebreid over het probleem sprak. Hij legde uit dat de interesse van mijnwerkers in slapende fossiele faciliteiten wordt aangedreven door een eenvoudig marktmechanisme: aangezien de prijzen van hernieuwbare energie (specifiek aan de westkust) groeien in lijn met de toenemende vraag, dalen de kolenprijzen als gevolg van de vlucht van investeerders voorafgaand aan het komende verbod in 2025 op het gebruik van steenkool in de staat Washington.
Terwijl vertegenwoordigers in de loop van de hoorzitting op deze kwestie bleven terugkomen, werd het duidelijk dat de spanning tussen het gebruik van fossiele brandstoffen voor cryptomining en de potentiële verschuiving van de industrie naar hernieuwbare energiebronnen centraal staat in het denken van beleidsmakers over deze kwestie. Getuige John Belizaire, CEO van Soluna Computing, ontwikkelaar van groene datacenters, betoogde dat er scenario's bestaan waarin cryptomining kan verschuiven van een "vuil" energiebedrijf naar een voertuig dat de sector van hernieuwbare energie aanvult en versterkt.
Het kernargument van Belizaire is dat rekenintensieve taken zoals Bitcoin (BTC)-mining kunnen worden aangedreven door de heroverde buitensporige (of, in de industrietermen, "beperkte") energie die anders wordt verspild door schone energiecentrales. Volgens hem verspillen zonne- en windparken tot 30% van de opgewekte energie door onverenigbaarheden met de oude energienetten. Belizaire ging ook in op het probleem van energietekorten die naar verluidt worden veroorzaakt door crypto-mijnwerkers, en benadrukte het feit dat het soort berekeningen dat mijnwerkers uitvoeren op elk moment on-demand kan worden gestopt.
Voorlopig blijft het probleem van 'vuile mijnbouw' bestaan, simpelweg omdat het niveau van elektriciteitsproductie in de VS uit hernieuwbare bronnen lager is dan 7,5%. Een recent onderzoek door DEKIS Research Group aan de Universiteit van Avila rangschikt de Verenigde Staten als het 25e land ter wereld in termen van duurzaam mijnbouwpotentieel, waarbij Denemarken (65% van de energie opgewekt uit hernieuwbare energiebronnen) en Duitsland (26%) leidend zijn in de grafiek.
Desalniettemin blijft Amerika een veilige zone voor mijnbouw, terwijl de elektriciteitsnetten van veel andere landen minder geschikt zijn om extra belasting aan te kunnen. Met een redelijk regelgevend kader kan dit een enorm concurrentievoordeel zijn, waarmee de basis wordt gelegd voor de VS om een wereldwijde mijnhaven te worden. In een gesprek met Cointelegraph legde Belizaire uit dat er bepaalde beleidsstappen zijn die crypto-mijnwerkers ertoe kunnen aanzetten om "groen te worden". Hij somde een aantal specifieke maatregelen op: "Verlengde belastingverminderingen en speciale investeringskredieten voor mijnwerkers die groene energie gebruiken en als flexibele belasting dienen, samen met DOE-leninggarantie die wordt verlengd om de ontwikkeling van groene cryptomining te stimuleren."
PoW versus PoS
Elke discussie over een mogelijke alliantie tussen cryptomining en groene energie stuit vaak op een Proof of Work (PoW) versus Proof of Stake (PoS) debat, en de recente hoorzitting was geen uitzondering. Het was Cornell-professor Ari Juels die herhaaldelijk verklaarde dat "Bitcoin niet gelijk is aan blockchain", in de zin dat het energie-intensieve PoW-consensusmechanisme niet de enige manier is om te genieten van de decentralisatievoordelen van crypto.
En natuurlijk is het nummer één alternatief op tafel het PoS-consensusmechanisme dat mogelijk zal worden overgenomen door het Ethereum-ecosysteem en momenteel wordt gebruikt in een groot aantal nieuwe blockchain-projecten. Het staat ook centraal in de ontwikkeling van slimme contractgebaseerde technologieën zoals gedecentraliseerde financiën (DeFi) en niet-vervangbare tokens (NFT's).
De uitspraken van Juels weerspiegelen de algemene druk die op PoW wordt opgebouwd. Eerder deze maand stelde Erik Thedéen, vice-voorzitter van de European Securities and Markets Authority (ESMA), een volledig verbod op PoW-mining in de EU voor en riep op tot de overgang naar PoS vanwege het lagere energieprofiel.
In de VS, die de wereldwijde Bitcoin-mijnmarkt domineert met een aandeel van 35%, is het probleem veel urgenter dan in het geboorteland van Thedeen, Zweden, waar slechts ongeveer 1,16% van BTC wordt gedolven. Het echte probleem ligt echter in de regio Azië-Pacific, waar, volgens de The Global Cryptoasset Benchmarking Study, bijna 50% van de elektriciteit voor Proof-of-Work-mijnwerkers uit steenkool komt.
Geen van de drie experts die hierover met Cointelegraph hebben gesproken, ziet de nevenschikking van de twee consensusprotocollen als productief. John Warren, CEO van cryptominingbedrijf GEM Mining, merkte op dat er "klein tot geen" kansen zijn dat Bitcoin overgaat naar PoS. Met dat feit in gedachten, en gezien de status van Bitcoin als de grootste cryptocurrency, 'moet de industrie haar aandacht richten op een grotere acceptatie van koolstofneutrale energiebronnen in plaats van te proberen het Bitcoin-verificatieproces te veranderen.'
John Belizaire verwierp het idee dat de regering een van de bulletins zou moeten steunen boven een andere:
Het congres heeft niet genoeg kennis om een beroep te doen op de technische architectuur van een wereldwijd platform dat miljarden dollars aan activa aandrijft [...] De technologiegemeenschap zou de laatste scheidsrechter moeten zijn bij innovatie [...] Het krijgsgevangenenkamp zal innoveren om zijn problemen zelf op te lossen.
Mason Jappa, mede-oprichter en CEO van mijnbouwbedrijf Blockware Solutions, merkte op dat beide Proofs hun comparatieve voordelen hebben, maar, in navolging van Belzaire's getuigenis, het compatibiliteitspotentieel dat PoW-netwerken bezitten met betrekking tot hernieuwbare energie. In die zin ziet Jappa PoW-mining als een "netto positief voor de samenleving":
Mijnbouw is een perfecte aanvulling op het energienetwerk en herbestemming van infrastructuur die anders niet werd gebruikt, samen met een use case voor het uitbouwen van ons energienetwerk.
Wat is het volgende?
Zoals Jappa opmerkte: "Het is bullish voor het ecosysteem dat deze hoorzitting plaatsvond", terwijl de wetgevers nogmaals hun begrip uitdrukten dat cryptocurrencies een blijvertje zijn.
Warren waardeerde met name het deel van de discussie dat "het vermogen van de mijnbouwsector om milieuvriendelijkere oplossingen te innoveren" onderstreepte. We waren nog steeds getuige van tal van 101 verklaringen van blockchain-technologie die herinnerden aan de lange weg die wetgevers zouden moeten gaan in termen van hun begrip van de crypto-economie, maar, zoals Warren opmerkte:
Het is belangrijk om te erkennen dat er een aantal positieve opmerkingen waren die voortkwamen uit de discussie, waarmee de natie werd getoond dat mijnbouw veel nieuwe banen heeft gecreëerd en dat Bitcoin waardevolle blockchain-technologie aan de wereld heeft geïntroduceerd. Dat perspectief ontbrak grotendeels in een deel van het recente publieke debat over cryptomining.
Naast de duidelijke noodzaak voor zowel het grote publiek als de wetgevers om beter geïnformeerd te worden over dit onderwerp, zijn er enkele duidelijke aandachtspunten waar de digitale mijnbouwindustrie zich rond zou kunnen scharen, meent Belizaire.
Bijvoorbeeld wetten of overheidsprogramma's die het gebruik van hernieuwbare energie in plaats van oude fossiele brandstoffen aanmoedigen om de industrie van stroom te voorzien, zoals "Stimuleringen voor het scheppen van banen in landelijke delen van het land waar mijnbouwactiviteiten worden opgezet - zowel op staats- als federaal niveau .”
Het lijkt er dus op dat de groene mijnkaart degene is die een duidelijk economisch en milieuargument ten gunste van de crypto-industrie kan presenteren, terwijl het PoW/PoS-debat iets is dat moet worden gereserveerd voor de cryptogemeenschap in plaats van regelgevers.
Lees verder met CoinTelegraph
