Vorige week vrijdag kreeg ik een persbericht van Grace bij een muziek- en PR-bedrijf genaamd 23, en Grace wilde weten of ik geïnteresseerd was in het uitvoeren van een functie op een reeks niet-vervangbare tokens of NFT's.
Ik antwoordde bijna instinctief: "Dat ben ik niet, want ik ben eigenlijk uitgeput bij het lezen van deze pitches over de halfbakken inspanningen van kleine beroemdheden om een dikke betaaldag te krijgen dankzij rijke cryptopreneurs met meer Ether (ETH) dan verstand", en toen zou ik meestal rant, en rant, en ga verder. Alleen ben ik niet zo onbeleefd tegen goedbedoelende PR-mensen die geen idee hebben dat ik er elke dag 50 krijg.
Onze beste handelsrobots
En ja, het was een pitch over kleine beroemdheden.
Maar ik ging niet verder, want deze keer zijn ze toevalligmijn kleine beroemdheden, en het enige waar ik ineens aan kan denken is volgende week naar Californië rijden om te gaan bieden op hun NFT en misschien een drankje of twee met de band te drinken, misschien een sluwe verwijzing naar hun muziek om te bewijzen dat ja, ik was echt daar, en ik ben niet een of andere pseudo-speculant - ik ben een van jullie.
De band in kwestie is Love and Rockets, wat al een leugen is - eigenlijk is het Bauhaus. Maar ondanks dat ik me de oudste persoon in Crypto voel, ben ik niet oud genoeg om Bauhaus echt te waarderen toen ze gothic rock ontwikkelden, omdat ze uit elkaar gingen toen ik 12 was. En dus, Pete Murphy - sorry maat, maar je bent maakt hier geen deel van uit, ook al ben je een genie.
Maar je kunt Bauhaus letterlijk niet hebben zonder Love and Rockets, want Daniel Ash, Kevin Haskins en David J zaten in beide bands. Ergo, alles wat Bauhaus produceert, moet ook worden geproduceerd door Love and Rockets, en omdat Love and Rockets de band is die me door mijn tienerjaren heen heeft geholpen, snap ik nu helemaal NFT's - zelfs als de NFT van Bauhaus is. Je volgt, toch?
En ik krijg nu NFT's op een echt visceraal niveau - op dat hebzuchtige, grijpende FOMO-niveau dat de prijzen tot waanzinnige hoogten heeft gedreven terwijl mensen Tony Hawk en Snoop Dogg en Grimes en Paris freaking Hilton en Ronaldinho en Gianluigi Buffon en Robbie Fowler en Elke andere gepensioneerde voetballer die je wilt noemen en Soulja Boy en William Shatner... je snapt het.
Toen ik in maart 2020 een serie artikelen over cryptokunst voor Cointelegraph Magazine aan het samenstellen was, kocht ik bijna een stuk.
Het was een Josie Bellini. En als ik zeg dat ik bijna een stuk kocht, bedoel ik dat ik in mijn hoofd dichtbij was. Ik heb er ongeveer 25 ETH op geboden, wat ik voor mezelf rechtvaardigde als zowel een investering als een uiting van solidariteit met de kunstenaars, allemaal, omdat het me meteen duidelijk was dat de cryptokunstgemeenschap verreweg de aardigste, meest attente was , meest ondersteunende gemeenschap in de hele industrie. Er is trouwens niets gebeurd dat me daarvan kan weerhouden.
Gerelateerd: NFT's zijn een game changer voor onafhankelijke artiesten en muzikanten
Hoe dan ook, destijds was 25 ETH ongeveer $ 3.000, en dat is gek geld voor alles wat kunstzinnig is. Maar het feit is dat ik waarschijnlijk nooit een kans heb gehad. Ik bood tegen MetaKovan, de man die dit jaar $ 69 miljoen op een Beeple liet vallen, en ik vermoed dat het niet echt uitmaakte wat ik bood.
Maar hoewel ik van het werk hield, was het op een enigszins afstandelijk niveau. Ik was op zoek naar een kunstwerk om te kopen, en Josie sprak luider dan al het andere in de winkel. Het vond me niet; Ik heb het gevonden. En ik weet niet 100% zeker of je zo kunst koopt.
Dus, terug naar Love and Rockets, of Bauhaus als het moet, en specifiek naar deze tienerstudent die in een eenpersoonskamer op de bovenste verdieping van een pension in The Mumbles buiten Swansea woont en Russisch probeert te leren om redenen die toen nergens op sloegen , en dat heeft nu geen zin. Hij luistert al jaren naar Love and Rockets op losse cassettebandjes, hij heeft besloten dat zijn levensmotto zal zijnLeef het leven waar je van houdt / Gebruik een god die je vertrouwt / En neem het niet al te serieus, en zijn exemplaar vanZevende droom van de tienerhemelwerd opgegeten in een gevecht met een Talbot Horizon (Amerikanen, lees: Dodge Omni), en hij is in wezen berooid. Ik bedoel, echt verdomd arm - overal liftend, levend van winsten die worden uitgegeven door de trivia-machine op de universiteit. En met (niet overdrijven) de laatste 50 pond op zijn rekening, gaat hij erop uit en koopt alle vier de Love and Rockets-albums op cd in een soort late tienerneuk-je naar de realiteit, wetende dat eten - misschien zelfs drinken - niet zal help hem hier doorheen, maarEen privé toekomst zou zomaar kunnen.
Dit is hoe kunst je vindt.
Het vindt je waar je werkelijk bent. Of misschien waar je echt bentwaren, maar waar je in een fractie van een seconde kunt worden vervoerd door een paar noten en de herinnering aan een echt vreselijke keuze met je haar, een spuitbus en een meisje genaamd Caroline.
En zodra ik me voorstelde een moment uit de geschiedenis te bezitten die ik deelde met de leden van Love and Rockets, vond de kunst me en zorgde voor een krachtige, dramatische drang om verbinding te maken. Het bracht me dichter bij mijn verleden.
Ik realiseer me nu dat NFT's - en ik heb het hier over de beperkte, dure - al in twee kampen zijn verdeeld: het materiële en het ervaringsgerichte. Er zijn de CryptoPunks, die een beetje op honkbalkaarten lijken en die in feite een speculatief instrument zijn, want laten we eerlijk zijn, de esthetiek verkoopt deze dingen niet voor $ 10 miljoen of meer.
En in het andere kamp zijn er de memorabilia, de...ars gratia artis, de eenmalige momenten uit NBA Top Shot. De ervaringsgerichte NFT's verkopen omdat ze reacties, herinneringen en emoties oproepen... Mensen die geen $ 5.000 aan kunst zouden uitgeven, zouden het aan muziek kunnen uitgeven, mensen die geen $ 5.000 aan muziek zouden uitgeven, zouden het kunnen uitgeven aan sportkaartjes, mensen die dat niet zouden doen $ 5.000 uitgeven aan sport zou het kunnen uitgeven aan land in een metaverse naast een vriend, en mensen die geen $ 5.000 aan virtueel land zouden uitgeven, zouden het aan een goed doel kunnen doneren.
Tegenstanders snappen het misschien niet omdat ze gefocust zijn op de materiële NFT's - $ 69 miljoen is veel om te betalen voor elk kunstwerk, laat staan een met een gemengde kritische ontvangst - maar een deel van MetaKovan's rechtvaardiging voor de prijs was dat het hem in staat stelde om onderdeel van de kunstgeschiedenis en om publiekelijk te vieren dat een kunstwereld die wordt gedomineerd door rijke, blanke, westerse verzamelaars, verandert naar meer inclusief. MetaKovan kocht een erfenis voor zichzelf.
Mensen kopen ervaringsgerichte NFT's omdat ze hunkeren naar verbinding, niet alleen omdat ze rijk willen worden. We lijden door een steeds meer losgekoppelde ervaring van onze wereld, en de dingen die ons dichter bij onze gemeenschappen en helden brengen, zijn waardevol. (Ik twijfel er niet aan dat sociale tokens in 2022 een grote vlucht zullen nemen, zo niet eerder.)
Kunst, muziek, sport… het kan allemaal een betekenis hebben. Een gevoel van waar je was en wat je aan het doen was op het exacte moment dat je een ander persoon was. Misschien gelukkiger, misschien droeviger, misschien minder ontwikkeld of misschien meer zorgeloos. Ervaringsgerichte NFT's zijn een manier om dieper in contact te komen met de ervaringen en emoties die ons vormen - omletterlijk bezit het moment.
Gerelateerd: Haute couture gaat NFT: digitalisering op Paris Fashion Week
Ik ga waarschijnlijk niet naar Californië voor de show - ik betwijfel of ik genoeg Ether heb om een van de Bauhaus NFT's te kopen. Ik wilde Coldie bereiken, die met Bauhaus samenwerkt aan dit project (hij is een geweldige kunstenaar en een steunpilaar van de cryptokunstgemeenschap waar ik vorig jaar over schreef voor die Art Week-functie), maar ik wilde hem er niet in plaatsen de ongemakkelijke positie om me te moeten vertellen dat ik moet oprotten en moet betalen.
En wat zou ik daar eigenlijk doen? Je moet je helden nooit ontmoeten, zeker niet als fanboy-journalist.
Terwijl ik dit schrijf, ben ik begonnen manieren te vinden om mijn emotionele reactie op het persbericht dat Grace vorige week stuurde, te abstraheren. Het is Bauhaus, niet Love and Rockets, hoe hard ik mezelf ook probeer te overtuigen.Bela Lugosi is dood nooit echt tegen me gesproken. Goth rock is niet meer mijn ding. Ik zou waarschijnlijk proberen Daniel Ash zover te krijgen dat hij tegen Pete Murphy gaat vechten. Ik heb het motto sowieso nooit echt waargemaakt.
Maar goed. Bedankt, Grace. Met dank aan Pete, Kevin, David en Daniel. Bedankt, Coldy. Bedankt dat je me een moment alleen hebt gegeven met mijn tiener ik.
Ik ga nu naar Saudade luisteren omdat dat gepast lijkt.
Bauhaus en Coldie zullen op 10 augustus ook een IRL-veilingfeest organiseren met de kunst in Bright Moments NFT Gallery in Venice Beach. Iedereen die de IRL-show bijwoont, ontvangt een 3D-bril om het werk te bekijken.
Lees verder over CoinTelegraph
