CoinTelegraph volgt de ontwikkeling van een geheel nieuwe blockchain vanaf het begin tot het mainnet en daarna via zijn serie, Inside the Blockchain Developer's Mind. In eerdere delen,Andrew Levine van Koinos Group besprokenenkele van de uitdagingen het team heeft te maken gehad sinds het identificeren van de belangrijkste problemen die ze van plan zijn op te lossen en schetste drie van de "crises" die de adoptie van blockchain tegenhouden:opwaardeerbaarheidschaalbaarheid, enbestuur. Deze serie is gericht op het consensusalgoritme: deel één gaat over proof-of-work, deel twee gaat over proof-of-stake en deel drie gaat over proof-of-burn.
In dit artikel wil ik mijn unieke perspectief gebruiken om de lezer te helpen een beter begrip te krijgen van een populair concept in blockchain-technologie, maar ook een concept dat hopeloos verkeerd wordt begrepen: het consensusalgoritme.
Onze beste handelsrobots
Om een diep begrip te krijgen van dit onderdeel van een blockchain, is een van de dingen die ik altijd graag doe in deze artikelen, begonnen met een stap terug te doen en naar het grote geheel te kijken, omdat het consensusalgoritme slechts een klein onderdeel is van een veel groter systeem.
Blockchains zijn een spel waarin spelers strijden om transacties te valideren door ze te groeperen in blokken die overeenkomen met de transactieblokken die door andere spelers worden gemaakt. Cryptografie wordt gebruikt om de gegevens te verbergen waarmee deze mensen vals kunnen spelen. Een willekeurig proces wordt gebruikt om digitale tokens te distribueren naar mensen die zich aan de regels houden en blokken produceren die overeenkomen met de blokken die door andere mensen zijn ingediend. Deze blokken worden vervolgens aan elkaar geketend om een verifieerbaar record te creëren van alle transacties die ooit op het netwerk zijn uitgevoerd.
Wanneer mensen nieuwe blokken produceren met verschillende transacties erin, noemen we dit een "fork" omdat de ketting nu in twee verschillende richtingen vertakt. Dit is precies het tegenovergestelde van wat we willen dat er gebeurt. De hele waarde van een blockchain komt voort uit het feit dat iedereen het eens is - tot een consensus is gekomen - over welke transacties wanneer hebben plaatsgevonden. Consensusalgoritmen zijn daarom bedoeld om forks op te lossen.
De echte innovatie van Satoshi
Wat er uiteindelijk voor zorgt dat iedereen zijn database bijwerkt om met elkaar overeen te komen, komt neer op hoe ze worden gestraft als ze dat niet doen. De protocollen bevatten regels voor de juiste volgorde van transacties, maar als er geen gevolgen zijn voor het overtreden van die regels, zijn ze niet effectief. De echte innovatie die Satoshi Nakamoto in het Bitcoin (BTC)-witboek leverde, was zijn elegante gebruik van economische prikkels.
Satoshi Nakamoto heeft het idee van de 'elektronische munt' niet uitgevonden. Hij creëerde een elegant systeem voor het combineren van cryptografie met economie om elektronische munten, nu cryptocurrencies genoemd, te gebruiken om prikkels te gebruiken om problemen op te lossen die algoritmen alleen niet kunnen oplossen. Zijn ontwerp dwong mensen om geld op te offeren om transactieblokken te ontginnen. Mensen zouden dit geld keer op keer moeten opofferen door volgens de regels van het systeem te spelen en transacties in blokken te organiseren die door alle anderen in het netwerk zouden worden geaccepteerd. Als ze dit lang genoeg deden, zouden ze een beloning ontvangen in de valuta van het platform.
Natuurlijk kan de blockchain op geen enkele manier weten dat geld is uitgegeven in de vorm van USD, yen of euro, daarom gebruikte hij een proxy in de vorm van zinloos werk. Hij maakte het minen van blokken onnodig moeilijk, zodat iedereen die met succes een blok heeft gemined, noodzakelijkerwijs geld moet hebben uitgegeven aan hardware en de energie om die hardware te laten draaien. Dus elk blok dat met succes wordt gedolven, wordt gedekt door geld dat niet alleen aan de hardware is opgeofferd, maar ook aan de energie die nodig is om die hardware te laten draaien en dat blok te produceren. Wanneer er vorken zijn, zijn proof-of-work (PoW) consensusalgoritmen een geautomatiseerd systeem waarbij de vork die wordt ondersteund door het meeste werk, de "juiste" vork is.
Verwant:Proof-of-stake versus proof-of-work: verschillen uitgelegd
Dit betekent dat iedereen die doorgaat met het produceren van blokken op die vork, beloningen zal blijven verdienen en dat iedereen die doorgaat met het produceren van blokken op de andere vork, geen beloningen zal verdienen. Aangezien deze mensen hun geld al hebben uitgegeven om hardware te kopen en het uit te voeren om blokken te produceren, is de straf eenvoudig omdat ze al monetair zijn gestraft. Ze hebben hun geld uitgegeven, dus als ze blokken aan de verkeerde keten willen blijven produceren, is dat prima. Ze zullen geen beloningen verdienen en ze zullen hun geld niet terug verdienen. Ze zullen dat geld voor niets hebben opgeofferd. Hun blokkades worden niet geaccepteerd door het netwerk enze zullen geen tokens verdienen.
Dit proof-of-work-systeem zorgt ervoor dat de enige manier waarop iemand die zich niet aan de regels wil houden, een kwaadwillende actor, is om meer hardware te verwerven en te gebruiken dan alle anderen samen, bijvoorbeeld door een aanval van 51% uit te voeren.
Dit is de elegantie achter proof-of-work. Het systeem kan niet werken zonder steeds grotere hoeveelheden kapitaal op te offeren. Satoshi combineerde cryptografie en economie om een grootboek van transacties te creëren dat zo betrouwbaar is dat het onbetrouwbaar is.
Er zijn echter verschillende consensusalgoritmen die op enigszins verschillende manieren werken. De meest bekende daarvan is proof-of-stake (PoS), die ik in het volgende artikel in deze serie zal bespreken. Daarna zal ik het algoritme bespreken dat we in Koinos zullen gebruiken, wat de eerste in zijn soort is in een blockchain voor algemene doeleinden.
De meningen, gedachten en meningen die hier worden geuit, zijn de enige van de auteur en weerspiegelen of vertegenwoordigen niet noodzakelijk de meningen en meningen van CoinTelegraph.
